Bawię się w Boga. Odpalam papierosa i patrzę jak popielniczka wypełnia się po brzegi popiołem. Kosmiczna samotność w połączeniu z wszechmocą musiała być bardziej znośna niż ta ziemska.

o fizjologii

ciało przezroczyścieje
jak kartka nieopatrznie wrzucona do pralki
na program 90 stopni
twarz przetykają miliony studni
zbiorników retencyjnych
(to nawet przydatny wynalazek
w czasach powodzi)
znowu bieleją kości
a spodnie spadają
razem ze mną

Prometeusz spoczywa na dnie Wisły
na wysokości mostu, który uwielbiasz.
We wraku szwedzkiego statku jest wszystko,
czego potrzebuje przegrany bohater:
nieskończony zapas butelek ciemnego rumu
i dużo przezroczystego płynu skutecznie uniemożliwiającego
najbardziej przemyślany ruch zapałki o pasek siarki.

nie masz ognia, nie masz ludzi
męczy kac i mija kac
trwa wymiotyczny bezczas

nie drgają mi już ręce
serce mam gładkie i miękkie
bez problemu mogę nosić
czas wypełniony po brzegi słodką kawą
nie rozlewając ani kropli
znam też godzinę odjazdu
ostatniego i pierwszego autobusu
tęsknię pomiędzy

na palcach oczu czarna kredka
Twoje linie papilarne widziane z nieskończenie bliska
rysuję mapę
nie piszę już nic
stawiam kropkę:
szczyty nie mają ziemskiego odpowiednika